Nathan Carter? Werkelijk nooit van gehoord en ik vraag me af hoe dat kan. Deze niet eens dertigjarige heeft er namelijk al een dik dozijn platen op zitten en speelt in geboorteland Ierland in de grootste zalen. Hij was de eerste countryzanger sinds Garth Brooks in 2006, die de top van de Ierse charts bereikte en kampeert daar sindsdien eigenlijk zo goed als onafgebroken. Deze CD, die je noch op zijn facebookpagina, noch op zijn website aantreft, lijkt me bijeen gepuzzeld te zijn naar aanleiding van een tournee in Duitsland -waarvan ik niet eens weet of die er nu ook gekomen is of niet, maar, naar wat ik bijeen kon sprokkelen, is hij wel representatief voor het werk van Carter, die, zo lees ik, al op zijn twaalfde de showbizz in rolde en via zijn accordeon en de traditionele muziek, de country binnenkwam en via een paar welgemikte TV-optredens razend populair werd en bij voorbeeld met een cover van Bob Dylan’s “Wagon Wheel” zijn eerste nummer 1 scoorde..

De zestien nummers van deze CD zijn uit een viertal vroegere platen van de jongeman gehaald en zijn een mix van een vijftal zelfgeschreven nummers en covers, die erg breed gekozen worden: ze gaan van de al vermalde Bob Dylan tot Sandy Denny (“Where I Wanna Be”) Richard Thompson (“Beeswing”), Dolly Parton (“Two Doors Down”), Kenny Rogers (“Buy Me a Rose”), Kathy Mattea (“Eighteen Wheels and a dozen Roses”), Olivia Newton-John (“Let Me Be There”), Steve Holy (“Good Monring Beautiful”),en Dougie MacLean (“Caledonia”).

Daarnaast nog een tweetal traditionals en drieënzestig minuten later heb je een heel leuke plaat gehoord, die misschien weinig grenzen zal verleggen, maar waar je wel heel vakkundig geproduceerde songs hebt gehoord, zorgvuldig gekozen bij niet van de minste artiesten en songwriters. Nathan Carter is een erg goeie zanger, die ik echter graag wat meer eigen werk zou horen zingen: als hij blijft vasthouden aan het concept dat op deze plaat gehanteerd wordt, gaat hij misschien wel razend populair blijven in eigen gewest en eindigt hij in Karaokebars, vrees ik. Ik zou dat jammer vinden, want nogmaals: deze kerel bulkt van het talent. Maar uiteindelijk gaat hij toch moeten kiezen tussen hoge verkoopcijfers en artistieke voldoening.

Natuurlijk: ik ken geen enkele van de platen waar deze songs uit geplukt zijn, maar deze selectie wijst iets te veel in de richting van de gemiste kans. Carter is, nogmaals een geweldige zanger, die trouwens ook folk en country mooi weet te versmelten, maar er wordt op deze plaat teveel op veilig gespeeld. Nu, de jongeman heeft nog alle tijd om tot rijping te komen en ik zal heel graag over 20 jar naar het meesterwerk luisteren dat hij ongetwijfeld in zich heeft. Tot het zover is, moeten we het stellen met de vaststelling dat hij Big is in Ireland, wat natuurlijk ook al een niet-geringe verdienste is. Maar hier zit zoveel meer in….

(Dani Heyvaert)